یادداشت/ آرمان شهر

آرمان شهر

برای زیستن در شهری که آرزوی خیلی هاست، حمل و نقل عمومی، زندگی سالم و طولانی و عدالت جغرافیایی به نحوی که فرصت های آموزشی، رشد و دستیابی به رفاه برای همه شهروندان به ویژه مناطق کم درآمد شهر عادلانه باشد بسیار حائز اهمیت است و جزو ارزش های بنیادین رشتوند بودن می باشد.

رشت حاضر به کجا می رود؟ اگر اوضاع بر روال معمول باشد رشت آینده شهری خواهد بود همراه با اختلال در ترافیک و کمبود فضای عمومی و رفاهی و…
شهر رشت یک مرکز بسیار متراکم و نابسامان دارد و حواشی شهری غیرمجهز و پراکنده و این باعث فاصله و شکاف بین مدیریت شهری و شهروندان خواهد شد و اعتماد متقابل را به پایین ترین سطح ممکن می رساند.
شهر رشت با برنامه ریزی های خوب می تواند سرآمد شهرهای ایران باشد؛ اگر برنامه چشم انداز مناسبی را بر این شهر طراحی کنیم.
با تغییر ساختار شهر و شورای شهر و … میتوان شهری مدرن را انتظار داشت.
بی شک نمایندگان مردم که کرسی های خدمت در شورا را به دست گرفته اند وظیفه دارند که از حقوق شهروندان دفاع کنند فارغ از هر قومیت و زبان و گویشی باید به تمام مردم شهر خدمت رسانی کنند.
این در حالیست که:
➖نظام تک هسته ای و متمرکز رشت پابرجاست.
➖مشکلات ترافیکی هنوز حل نشده است.
➖معظل آب های سطحی به سر انجام نرسید.
➖سیستم خدمات شهری همچنان قدیمی است.
➖فضاهای سبز و پارک های عمومی متناسب نیستند.
➖ساختار ناقص و نامتناسب سیستم اداری شهرداری پابرجاست.
➖معضلات عمده زیست محیطی به ویژه در حوزه دفع پسماند.
➖مشارکت پایین شهروندان در مدیریت اجرایی به چشم می خورد.
➖نابسامانی های فعالیت اصناف همچنان در نظم شهری اختلال ایجاد می کنند.
عدم برنامه ریزی صحیح به جهت”اولویت بندی”برنامه های توسعه باعث شد اطراف و محلات کم درآمد نتوانند از تمامی امکانات کلانشهر رشت بطور مساوی و عادلانه استفاده کنند.
توسعه شهر رشت ممکن نیست مگر در اداره امور شهر و تصمیم گیری ها نکته بین،نظرسنج،عادلانه و عاقلانه تصمیم گرفته شود.